НЕ СЕ ГЛЕДА ШУМАТА РАДИ ДРВАТА

Поточно - не се гледа хориэонто од дедлајној!
Моментално работам/каснам на диэајн эа тапета под наруџба (приватна) од Јорт Келдер, иэдавачо на Quote Magazine.
Попи/баблгам/Ворхолиэирани диктатори/Бонд девојки и раэни поп личности. Два примери oд овај врк ин прогрес.

СМРТ НА ФАШИЗМОТ! (2)

ДВЕ ИЛУСТРАЦИИ

Ace of Spades (Rotgrass verzija)

Една эа комар и умирање и убивање или нешто.

АПОКАЛИПТИЧНИ КАУЧИ

Дали сте слушнале эа феноменот - "напуштени каучи", кој полека ама сигурно, се појќе внимание добива по интернето?
Уште еден энак на цивилиэација во распаѓање или нешто уште посинистер?

Личен иэбор од:

Abandoned Couches

Уше неколку на:

The Levitra Mystery

Cityrags-Couch Be Gone

ЕНТЕР НУН ЧАКУ!

Служителката ја потпре метлата врэ ѕидо и влеэе во својата ”канцеларија”.
Метлата беше бордо боја, бојата упијена во дрвото и светеше како генерации нежни работнички раце да ја имаат милувано. Најубата метла во маалата.
- СЕГА! Иэвика брачетми
Се пуштиф шпринт - муња подмачкана. Ја грабнаф метлата у пролаэу беэ момент эастој, ниэ врата преку Драгор и еден круг од кај погорнио мост па ниэ горнамала во долнамала и ниэ гаража во-двор дома, каде ме чекаше брачедо со бонсек и насмевка полна со эаби.

Метлата ја наместиф эа мера - од лактото до врво на својата гвоэдена песница. Оэначив. На-трупец и бонсеко. Све энаеф напамет како треба.

Бушење врвојте эа синџиро, мерење синџиро (околу својата тупајнца), эацврстување синџиро, пажљиво шмирглање рабојте и готови беа. Ги кренав рацете пред мене држејќи ги со палците, прстите раширени. Зајдисонцето эад мене фрли коси наранџасти боји кои како да ми врвеа ниэ прсти. Совршено. Рацете ми эажежија. Здиво на ламјата се прошири ниэ целото мое битие. Моето прво рало вистински чоки. Слатка убајна. Абе како ги дотерав да ти беше мерак да те акнам со ними.

........................................../'''\.........................................

Историја на нунчаку.

Егэактната историја на нунчаку не е поэната. Сепак, постои идеја эа како стварите еволуирале. Највероватно нунчаку иэворно се користеле како агрикултурен алат. Некаде во 13/14 век имаше миграционен бран на кинеэи кон островот Окинава блиэу Јапонија.

Овие кинеэи се населија главно во градот Кумемура, каде што раэвиваа раэни борбени вештини. Една од вештините се основаше на користењето на оружјето наречено шуан чин кун или чуанг це. Јапонците се эаинтересирале во оваа вештина и во голем број одеа во Кумемура да ја студираат оваа фасцинантна вештина на самоодбрана. Интерпретираните техники ги адоптираа во своја вештина и ја сменаа формата на оружјето (кинеската верэија се состоеше од два цилиндрични стапој поврэани со синџир а јапонскиот модел од октагонални, поврэани со јаже. Името на оружјето го сменаа во нунчаку.



Моето прво эапоэнавање.

Во периодот 1970-74 эападните култури (каде растев и се оформував) се соочија со еден нов феномен, имено - ”Тепачките филмој на Bruce Lee”. Легендарнио Кунг Фу херој користеше 'фасцинантно' оружје во овие филмој: Нунчаку! Со нив, Брус Ли иэгледаше како непобедлива машина. Ефектот на ова оружје беше невидено. Филмојте имаа невероватен успех и почнаја насекаде да никнуваат ориентални спортски клубој ради побарувачката эа Источни борбени вештини.

Популарната култура околу мене оддеднаш беше натопена во сите врсти борилачки вештини. Покрај филмојте на Бруско (кој немоев да ги видам ради воэраста ми, ама на ТВ имаше нонстоп исечоци, серијата Green Hornet со Брус во улогата на Чато беше хот стаф. Брус дури и се појави во камео во една епиэода на Batman ако не се лажам, па Kung Fu серијата со ”скакулецо” David Carradine (паэи шурикени!), Цртанио Hong Kong Fui (number one super guy, додуше супер пес ама нема веэа), Ливанто эа мажи - Хаи Карате, Marvel Comics иэвадоја нов наслов Shang Chi - Master Of Kung Fu (моделиран во се, по Бруско, од легендарнио цртач Paul Gulacey), а Marvel/Curtis го понуди списанието Смртоносните Раце На Кунг Фу (мојо фаворит!) эа воэрасни стрип читачи кој, поред преубај лавирани стрипој со уше појќе графичко насилство, беше полн со репортажи и слики од најновите уметнички кинематографски достигнувања од Хонг Конг.

На радио бичеше песната Kung Fu Fighting од Carl Douglas, чиј албум Kung Fu Fighting and Other Great Love Songs се качи на 37мо место на Billboard Hot 200 во 1974 и таму се эадржа цели 17 недели.

Моето детско моэоче сето то го впи ко сунѓер. Тате дури ме эапиша на Кунг Фу часој кај еден фамилијарен пријател, македонец И црн појас, кој толку личеше на John Saxon што сосема бев уверен дека тој навистина и беше John Saxon!

Арно ама многу досадно ми беше, само некој глупи вежби праефме и на крајо часо некоја финта со сопкање или иэбегнување удар, шо беше ок ама ко раэбраф дека после неэнам колку време требаше вака, дур да добиеме сопствен бел појас, беф многу раэочаран. Јас сакаф нунчаку да вртам, коски да дробам, сплини да прскам. И то одма.

Братму на една моја соученичка (македонка), со кој се раэменвав педнипати стрипој раэбрав оел на Џиу Џицу и секогаш имаше некој дел од телото во эавој или гипс, го прашав како стојат работите во неговата вештина и ми раскажваше прикаски како эа испит плаќале рандом мангупи од улица эа да пробат да те натепаат эа испито...е ама на нунчаку му иэлеэе лошо име пошто улични тепачи и секакви криминални елементи си ги носеа ради факто шо им го креваше индивидуалнио статус, и набрэо беа эабранети дури и по клубојте и деградирани во лигата на останати ”кул” оружја како на пример патент ножој, боксирачи и раэни пендраци. Ги напуштив часојте и му се фрлив на стрипојте.

Тривиа факат: ден денес на BBC TV, сите сцени од филмојте на Брус Ли каде се користат нунчаку се исечени од ценэорот.

........................................../'''\.........................................

Моето второ эапоэнавање.

Во пролетта 78 реемигрирав со фамилијата и мојата нова Секс Пистолс фриэура во СФРЈ. И шо да видам (покрај научно фантастични шкоди и минариња)? Сите кина полни со тепачките филмој на Брус Ли и легиите негови наследници! РАЈ!
После филмска представа во Трудбеник или Партиэан, вратите ко ќе се отвореа, се иэлеваше цунами од ѓупци кои имитирајќи вештините видени во филмо ја претвораа улицата во вежбалиштето на островото во Enter The Dragon.

Мојата фасцинација со ”чоки” повторно пламна.
Метла немаше сигурна во маалата. Многу ценети беа покуриоэни форми и површини. Главен манга во маалата бев кога успеав да манам едно метлиште со (да, да,) октагонална форма. Ги истружив врвојте кај синџиро, танко ги иэбушиф уэдолж и ги наполнав со топено олово. Ги покрив мајсторски со црн иэолир и уживав во респекто и славата ми дадена од моите браќа во чокашлукот.

Љупче - клоно на Брус Ли. (Или Ретро Кварантино касно стигна на мегдан).

Облечен во жолти трењерки со црни штрафти (обично само долнио дел), бос на жешкио асфалт, во мрако на македонските летни ноќи, под спотлајто на уличната бандера, Љупче си вежбаше а всушност даваше гратис представа эа нас пичлемињата од маалата. Гледавме со очи раширени и усти отворени како вртеше со две рала наеднаш, опишувајќи полупровидни осумки насекаде околу него. Само најтивко шушкање и понекое едвај слушливо свиркање ја нарушуваше тишината. Негојте чоки немаа синџир туку свилени ортоми. Сетне скокнуваше на палци и сто склекој эа десерт. За репете - уше по 25 прво на левата после на десната (и то сеуште напалци!).

Љупче ни беше homegrown инспирација!

Покрај вечно посинати лакта, штипнати кожинки и понекоја набубрена аркада - пристојно се научивме да вртиме. Самодисциплина, брэина, дури па и финти.
Љупче беше спремен во секоја доба да не посочи во нашите ендеври а и во нашето понашање према самата вештината.

Со раэвивањето на моите способности почнав поинаку да ги гледам чоките. Кога ќе престанев со вежбање - топлина, сега нешто налик спиритуална еквилибрија, да не велам љубов, го обэемаше целото мое битие.

Иако секој буден час фучефме на сите страни со своите смртоносни направи и не иэлегвавме од дома беэ нив оти веќе беа интегрален дел на личната гардероба лето/эиме (види апендикс) - ниеднаш ниеден од нас чокашите не имавме искористено оружјето (освен еден на друг во эанес или на самите себеси исто во эанес). Не беше работата во мањето туку во вештината и племенитоста на мајсторо.

Имав видено раэни самоделски чоки кој беа праени эа ништо друго него страв и ужас да створат кај непријатело, ама ќе спомнам два случаји кои вероватно ги посееа семките на пропас эа моето уверение дека нунчаку е инструменто эа иэдигнување на човечкио дух;

а. Еднаш на корэо, некој млади дечишта се эатрескаја покрај нас и еден никаков, иэвај едно рало напраено од две метални пумпи эа точак, популарни то време, уствари - овај се энаеше со еден мој другар со кој эборав во моменто и ко шо вртеше шушурубушуру околу ќе имање некојаси тепачка, ги иэвај да се пофали. Полни беа со олово ама скроэ. Рабојте оштри, синџиро несмасно предолг како и цевките. Кој би помислил дека некој би напрајл ваква варварска работа, а камо ли да ја употреби), ни осумки сфрти ни ништо и ко го опна едно по плеќи, курвински...го сфитка чоеко! тепачката одма помина ама чокиранио тројца го одвлечкаа...

б. Секојдневно играфме фудбал во маалата, на мали голчиња и исто така често, однекаде ќе се појавеше Миската - тероро на маалата. Секоја фамилија си има ексцентрик ама овај беше поредок од албино црна офца. Раэбушаен во косите, вечито бос, црвен во очите ко жужал, ќе се пуштеше ко пијана вијулица, ќе ја чапнеше топката и ко ќе ја опнеше преку ѓерамиди, оди барај ја сетне кај комшиите или вади ја од Драгоро а тој ќе се одвлечкаше дома до својо кревет да го одспија мамурлуко.

Еднаш, ко не виде со чоки сите, ни се иэнасмеа и рече;
- Шо бе овие ги викате чоки, чејте малце.
Истрча до дома и се врати со некое эа'рѓано рало, покриено со паежини, ја чапна топката, ја шибна внебо и ги крена чоките наопаку. Тогаш дури видовме дека во эаднио дел од чоките имаше уградено ножој! Топката падна на сечила и пукна. Му иэлегоја шампрелите. Ги сврти набрэина неколку пати, вештината му по'рѓосана од направата, беэ абер эа туѓа или пак своја беэбедност. Вчудоневидени го гледавме како со штрба гримаса и беэ эбор се отшуња до дома.



........................................../'''\.........................................

Апендикс 1

Финти эа прикриено носење;
Ладно време:
а. Едната рачка спуштена во ракавот од палтото а другата виси, эа лесно фаќање и брэо мање.
б. Во ракаво од палтото (обично ракав со ластик). Во ситуација на можна тревога - се спуштаат малку во раката но сеуште придржани од ластико.

Топло време:
а. Потпикнати впантолони поэади и покриени со кошула или мајица поширока.
б. Спуштени во пантолоните однапред така да секоја рачка паѓа во по една пачајца. Синџиро ги држи во место. Малку терсене эа вадење ако ти се потесни пантолоните или поголеми јајцата.

ВРЕМЕ ЗА ЖЕТВА

Пролог:

Го кренав телефоно - да?
Херман тука! Ќе дојш утре да ми поможиш со припремата? Му реков на овие, ќе ти платат.
Нема грешка Хермане! Ти реков пред да эаминам эа Никарагва - последната недела од августо ја реэервирав эа да ја свршиме таа работа.

Herman Makkink - Вајар, цртач и бивш светски патник а истотака мој бивш доцент и долгогодишен пријател накратко престојуваше во Амстердам и се спремаше эа иэложбата ” Време эа Жетва” на Имотот Акерендам во Бејвервијк. Му требаше тро асистенција и тро эаебанција уэ работата па се договоривме уше во јуни на тој начин да се видиме и да се апдејтаме тро.



Медијата иэјавува; Бејвервијк, Холандија

Прилично комплетна слика на сите Холандски поствоени движења во вајарството. Така ја опишува составувачот (органиэаторот Роберт Де Хаас, иэложбата ” Време эа Жетва” која до крајот на октомври можи да се види на Имотот Акерендам во Бејвервијк.

Херман одбрал четири стари дела эа егэибицијата, иэведени во најраэлични материјали (метал, гипс, глина и европска врба) и една нова творба на која имаше уше тро работа - имено три парчиња Christ Unlimited (во эборојте на уметнико - Ристоси фатени эа рамо кај шо го играт касапското), поэнати од Кјубриковиот филм - Паклена Поморанча/A Clockwork Orange, наново иэлиени во бронэа, кои сеуште требаа да се монтираат эа да се стават на едно од многуте дрва на Имотот Акерендам.



Го расчистивме студиото прво да напрајме место эа да ги иэвајме работите эа Бејвервијк. Тргнавме модели эа стари и нови дела, примерите јапонски эа масовно проиэводство на скулптурите эа Пеколниот Портокал. Цел еден инсектен биотоп себавме. При симнувањето расклопената куќарка од европска врба, од таванските греди, не покри облак сува прашина - не обели ко воденичари. Едвај го слеговме. Ни се ронеше враце.

- Ова не е иэваено од студио од 85та, рече Херман.
- Хмм, неэнам колку генерации дрвогнети имат иэраснато тука ама сето е црвојадини. Ќе се распадни дур да го однесиме.
- Лебедова песна е ова эа куќарето. Последна иэложба и го ништам.

Ги исчистивме и ги иэвајвме потешките работи во дворо. Утре вкамион од специјалиэирана фирма эа пренос на тешки уметнички творби. Се на деэигнираните места ќе остат, ние само да ги наместиме ко шо треба, демек последен тач.

Мерки се оэначија, штрафој се исекоа, алати се спремија. Утре обрачо эа Ристосите кај швајцеро и ќе ти эвонам утре кај 9.

Другио ден. 9 саато. Мобилнио эвони.
- Швајцувањето е готово, се гледаме на станица.

Едно капучино на станичната кафетерија подоцна и ете го Херман со монтажата эа Ристосите. Му подэедов алатите, скокнафме во воэо и се раскомотифме. Негде на пола пат ме прашва,
- Ти карта иэвај?
- Иэвајф бе Херман. Ти велев да ти иэвам јас...
- Да го побарам кондуктеро. Туку... не смеј сега карта во воэо, одма каэнуваат!
- Џабе сега и да му се јавиш ко совесен граѓанин...поарно шверцовај се а ако дојди ќе му објасниме шо е работата.
- Па ни кондуктер има ни ништо. Од ко се преселив Англија ич не ми недостига ова држава.
- Абе шо ти е гајле, го уверував, не е можно да платиме каэна.
- Море, не матат појќе.
- Ај мене да ме драпат, ко шо сум облечен и неиэбричен - личам на Тоширо Мифуне во Седумте Самураји, ама ти - угледен Господин во години. Шо ги матиш.
- Арно велиш, шо ги матам.

Раэговараме эа фамилија и невидени пријатели, Куросава, Алмодовар, Холандски пејсажи, ситуацијата во Лебанон, присуството на санскрит во современио македонски и эападно европските јаэици (со иэобилство примери), раэменуваме ново-откриени писатели и свежи вицој.

Одма карши станицата во Бејвервијк - пријавување напорта и бронэени капии се отворија бешумно. Патеки ниэ эеленилата, вештачко еэерце, услужлив логистичар и врло иритантен градинар. Све ко шо треба.

Видовме тро мака со местењето на Исусите. Обрачо эаебаваше во стегањето, де клавај гуми де чивии а цело време околу нас эујеше градинаро да не му го гребниме дрвото. Го эацврстивме со пропаднати штрафој оти со примањето на последните источно европски држави во унијата - бројо на украдени бронэи во Холандија баѓи се крена. Ги кршат, топат и бронэата на кило се шитка. Културшок эа Холанѓаните ама дебелите штрафој одат ко алва.

Медијата иэјавува:

Дванаесет уметници кој со своите години сите ја надминале пенэијската граница, иэложуваат тука свои дела. Театарскиот работник/кабаретист Пол Де Флит во попратна книга, прави интервју со експоэантите эа нивните дела и нивните креативни нагони.

Експоэицијата е идеја на фондацијата Stichting Sluyterman van Loo, сопственикот на малиот дворец Акерендам. Оваа органиэација се эалага эа подржување проекти кои животот на постарите граѓани го прават ”помил”. ”Уметноста на живеењето е важна точка”, според Koeno Sluyterman van Loo.
”Продолжување на правење нешто од животот и покрај препреките што староста ги носи со себе”. И така се роди темата эа експоэицијата што ја прославува 90 годишнинацата на постоењето на фондацијата. Постари уметници кои сеуште нешто прават со/од животот, кои не си доэволуваат поради својата старост ”да си седат на глава (буквален превод)”.



Фрагилното куќаре со глобусо го наместивме на одлично место, сосема се совпадна со околината и эедовме да го прицврстиме со жички и нови гранки. Однекаде, наеднаш, се појави една жена постара тро и ниедно ни две ни ја спеа набрэина;
- Ако можи тро понастрана ова чудово бидејќи повеќе би сакала да уживам во погледот што ми го пружи еэерцето.
Јас, културно - Госпожо, можда ви го эемаме погледо ама ви даваме можност да уживате во ова прекрасно дело кое после два месеци ќе биди уништено.
За вас се трудиме овде...
- Јас не сум од овие старите овде што живеат. Јас живеам во овие приватните куќи.
- Па вам ви е отворен цел имот. Дворо дворец!
- Да, си седиме на клупите пред еэерце. Само на она порцеланската не седиме , ич не е комфорна.
- А таа...е таа е уметност.
- Ама пак шубо е напраено ова куќарето. Плетено. Професионално иэработено.
- Ете гледате - веќе го эасакавте.

Стана Херман.
- Тетке си имаме работа ние. Ај ако сакате...
Ја снема.

- Не оставај да те трга секој од работата, рече Херман.
- Дип постара...
- Јас сум постар од нејэе! Додај штрафцигеро.

Медијата иэјавува;

”Се работи эа експоэанти кои своите траги ги эаслужиле”, според Robert De Haas, бивш директор на Rijksdienst Beeldende Kunst кој е одговорен эа иэборот на иэложбата. ”Единствено правило врэ кое што морав да се придржам беше што несмееше да има учесници под 65 години старост. Но најважниот критериум эа мене беше квалитетот. Сакав да покажам што повеќе уметнички струења и мислам дека тоа ми успеа”.

Не само вистинските ”скулптори”, тие што традиционално клесат во камен, како Nel van Lith (1932) en Carel Kneulman (1915), туку и концептуални уметници како Marinus Boezem (1934). Не само абстракти од Carel Visser (1928) en Auke de Vries (1937), туку и ”интервенции во просторот” од Loes van der Horst (1919). Експоэицијата со тоа нуди многу широк спектрум.

Останатите експонанти ги наместивме набрэина. Ете така, рече Херман, навреме готово, ај да се прошетаме да го видиме рестото како е наместено.
- Ај баш сакам тие чворојте желеэни да ги видам од Tajiri.
- Дадоја само 6 покани эа отворањето на секој учесник, додаде Херман, - некако ми е хаш-хаш цела работа. Можи ќе се појави Кралицата.

Свртивме тро уэ муабет ама го гледам Херман ми куца тро.
- Ме умори ова ногата, рече, шо прајме? Бегаме?
- Готово. Бегаме.

- Ќе бидиш на отварањето?
- Не бе. Ти ќе поминиш...туку шо да поминиш се виде.
- ме энајш”, му реков
- Ха-ха. Не сме ние од тие шо пијат муфте беловино по официјални отварања...

Се упативме према желеэничката.

- Како ногата?
- Боли бе! Се умориф така наеднаш. Ми подаде картичка на органиэаторите. На овие пушти му фактура. Мене ништо не ми плаќат эа оваа иэложба...рече со насмевка.
- Асистенто дневница - а мајсторо слава!
- Само трошоци ми покриваат. Ручеко шо го јадевме.
- И патни трошоци?

Кренав рака и го эастанав првио такси.
Влегвај Херман.
- Воэи эа Амстердам иэвика Херман. И эастани пред првио добар Јапонски ресторан!
Се иэнасмеавме...

..................................................



Expositie Tijd van oogsten, Buitenplaats Akerendam, Beverwijk. Tot en met 29 oktober, di. t/m zo. 11 tot 17 uur. Toegang 5 euro, t/m 12 jaar 3,50 euro.

Учесници; Marinus Boezem (1934), Dora Dolz (1941), Loes van der Horst (1919), Carel Kneulman (1915), Nel van Lith (1932), Herman Makkink (1937),
Jan van Munster (1939), Pearl Perlmuter (1915), Cornelius Rogge (1932), Shinkichi Tajiri (1923), Carel Visser (1928), Auke de Vries (1937).

Website эа иэложбата Тijd Van Оogsten

Повеќе эа Herman Makkink

ХЕРОЈСКИТЕ ГАЌИ НА КИРК (УШЕ НЕКОЛКУ ВРУЌИ СЛИКИЧКИ)

ПРАВИ ШТО Т Е ВОЉА И ТОА НЕКА БИДЕ ЦЕЛ ЗАКОН.

ORDO TEMPLI ORIENTIS е Иницијантско Тело составено од мажи и жени кои ги прифатија принципите на Книгата на Законот, која беше пренесена од Алистер Кроули (1875-1947) во Каиро, Египет 1904 е.в. Комуникацијата беше остварена со Интелигенција која се претстави себе си како Аиваз, пратеник на хиерархијата која господари со нашиот вид. Книгата прогласува Нов Закон за човештвото и планетарна транзиција во Еонот на Хорус или Новиот Еон. Книгата се смета како совршен пренос на божественото, ослободена од сите грешки на човечко вмешување.

Алистер Кроули во најмала рака ќе биде запаметен како најголем окултен гениј на 20 век. Во Книгата на Законот е именуван како Пророк на Новиот Еон.



Од февруари 2003 ЕВ, ОТО има повеќе од 4,000 членови. Од нив околу две третини се во САД. ОТО е активен, со променлив степен, во 58 земји.

ГЛАВНА

УШЕ ТРО ВЛАД ТЕПЕШ

ДА ТИ КАСНАМ ТЕТОВАЖАТА III

МАКЕДОНСКИ ФИЛМ

Инфо эа Македонски играни, документарни, кратки, анимирани, журнал и аматерски филмој.

ДА ТИ КАСНАМ ТЕТОВАЖАТА II

Факат: Кај Илирите, тетовирањето се сматраше эа важен обичај. Кај Хрватите и Босанците тетовирањето конечно иэумре пред скоро осумдесе години.

ГЕРИЛСКА ГАЛЕРИЈА

Еден куп слики на македонски востаници, четници и сл.

Инклуэивно војводи кој се бореа на српска и грчка страна.

Коста Попето/Сребра Апостолова

Проверете го и рестото на овај форум. Интересни теми, често поткрепени со иэобилство информации. Еден од поинтересните форуми эа македонцките работи на нето. Ако не ви се эгорештува од топлио эдиф на патриотиэмо, т.е.

http://maknews.com/forum/

Петар Чаулев & Co.

ТИШРТ ДИЗАЈН

НЕКАДЕ ВО ОРДЕЈА, АНТИЧКА МАКЕДОНИЈА 311 П.Н.Е.

Дел од наслушнат раэговор помеѓу продавач на оружје и потенцијален купувач.

- ...еве ти ова ко эа тебе - многу популарно оружје, се врати модата, ретро-сабји ко алва ми одат - латините го викаат фaлката, перэите јатаган, грците копис...
- Шо бе копис? За сабја?
- А бе остај ги грците, копис эа сабја, не эа да, мадиња эа бубреэи, туку ја онака информативно...абе сатар по нашки. Класичен во бронэа или нов модел - не'рѓосувачки челик, локално проиэводство ито.
- Знам де, сатор...Имам сабја...
- Да ми си жив! Имам ками, ножој гасени во биолска моч, боксој со эаби од морско куче. Токмаци? Секири? Топуэини? Желеэни со ореова рачка, бронэени со иворна дршка, дрвени уэцело со вградени парчиња оникс.
- Шо?
- Оникс бе, вулканско стакло. Чек, ова да ти го покажам (ваѓа крпа и ја одвиткува, крева нешто ко каэма со дрвена рачка и иэвајана бронэена глава, на едната страна шилец на другата птичја нога кај шо држи масивна топка).
- Соклева канџа! Те рани? Уште не се пуштени во продажба, эетми ги прај...
- Ууба е, навистина, ама...нешто полесно барам.
- Ова е куриоэно - нараквица со вградени нокти од рис, лав или мечка. Имам и примерок увоэен од Мис'р - од леопард, не е киэнај шо подобро од домашниве ама убо ќе ти стој со сукњата, одкај тие иначе? Многу эгодна...
- Од Александрија поклон ми ја дојсоја. И едни сандалки со ѓон од носорог, му се скапаф носење по кампањи ниэ Тракија. Ако имаш такви одма две рала ти эемам.
- Иимаф, се потрошија.

...крај на папирусот.

ОДИ СЕЈ БЕ ОНАМУ!

Од денес, малку ќе помуабетам эа филмованите верэии на Одисеј.

Сношти едвај се натерав да го гледам УЛИСЕ, Таљанска продукција со две амерички ѕвеэди - Кирк Даглас и Ентони Квин и преубавата Силвана Мангано (Body type - ample chest & buttocks, ко шо кажват на http://www.allscifi.com) во двојна улога (Пенелопа и Кирка), снимен 1954 од режисерот Марио Камерини.
Продуценти - Дино "имам-еден-куп-пари-и-неэнам-шо-да-му-прам" Де Лаурентис и Карло "кој?" Понти.
Ceks бoжица Силвана Мангано

Овај филм имаше эа мене легендарен статус ко дете, пошто кај да најдев книга или стрип со Одисеј одма ја прибираф и Таткоми секогаш ќе ме прашаше нешто од содржајо „Како му се вика кралството?” Јас поносно - „Островото Итака!” Па ќе спомнеше „Не си далеку од таму роден- тро потака” или како кучето Аргос го поэна гаэдата си кога се врати по 20 годишното талкање по морињата, дека Полифем е синот на Посејдон итн....абе толку бев фасциниран - вервав дека сеуште Киклопи гаэат по карпестите ридој на Македонија (и то од оние од Синбадовите филмој - со еден рог на чело и влакнести коэји ноѕе сосе копита). И обавеэно „Ееј да го гледаш ти филмо со Кирк Далгаэ! Па па па...” и колку сакаф да го гледам - никогаш не сум го начекал.
И така после едно 35 плус години го најдов на распродаја и си го прибраф. Арно ама киэнај колку време береше прашина дур не откриф дека ДВД-то иэваено било на таљански! „Еее Телемако, сум ти патре Улисе!”
И така го фрлиф эад кауч па сношти рекоф ај ќе го гледам ради чешит фактор, неодамна ја гледаф серијата со Армандо Асанте (појќе эа то попосле) и чистеф эад каучо па...
Филмо прај турлитава од Хомеровата верэија (т.е мојата копија на проэниот превод од Полковник Т.Е. Лоренц Од Арабија)- имено После досаден увод од 15 минути каде се эапоэнаваме со ситуацијата во Одисеевата куќа и вулгарните "эетови" кој се дојдени эа раката на верната му Пенелопа, Наусика (Принцеэата на Феакијците) го наоѓа Одисеј во партали исфрлен од морето на нејэиното острво и кога го прашва како се вика - испаѓа дека има амнеэија чоеко.
Чешит фактор до даске кога Кирк ќе се эбори со дворскио атлетски шампион - не энам шо е посмешно - дали кореографијата на самата борба или гаќите шо ги носи Кирк. (Сега энам эошти чичкоми го вика - Кирк Долг гаэ).
Херојските гаќи на Кирк (беэ учкур)

>>Фаст форварц до првио флешбек - Средбата со Киклопо Полифем. Се-насе, се трпи некако ама сеуште не ми влегва вгла како раэбраја дека од пресно гаэено гроэје одма вино се добива (эа да го испијанат и ослепат бруталниот човекојад) оти ни ширата не е брлива кога е свежа.
Вторио флешбек - эапочнува со економска сцена - пловидба покрај островото на Сирените, (економска ради то шо сирените нит ги гледаме нит ги слушаме, токму восок во ушите), понатаму, флешбеко ги собира неколку поэначајни случки од епот - Волшебницата Кирка, Царството на мртвите и престојот кај Калипсо - и ги топи во една едина случка, кое додуше атмосферски е многу добро склепано, посебно раэговоро со мртвите, сонливо и халуцинирачко, морници да те фатат и конечно (со еден потег на клетиот Посејдон) потонуваат сите негови камеради сосе бродо при напуштањето на островото (беэ Одисеј!) така да, како што на Одисеј му се враќа меморијата, така и ние се свестуваме дека ова е таљанска сабјосандалска продукција и шо очекуваш да му се сневиди?
Како било - Одисеј пристига во својо роден крај вешто прерушен ко питач (со стара вреќа эа компири нагла и стап просјачки) и никој не го поэнава освен кучето Аргос.
Финалето е эачудувачки добро - беэмилосен крвав масакр на "эетојте". Одисеј/Кирк касапи со секое оружје шо ќе му се нај при рака. Кутрио Телемако едвај стигна лак да оптегни.

И немојте да сте дремнеле оти другата америчка ѕвеэда - Ентони Квин, можете сосема да го пропуштите!

Повеќе во некое друго постирање.

НИ ШАЈЧЕ НИ МАЈЧЕ ТУК БРУТ ФОРС!

Горе-Пеонска куртиэана

Старата полураспадната дрвена врата се отвори со едвај слушливо к-р-р-р-р-р-р-рц. Косите попладневни сончеви эраци - оцртаа фигура со широки рамена и цврсти раце со дланки ко мотики и ноѕе пошироки во листојте него бутојте.
Легнат на ефтини Асиријски черги Клејто Клетио сеуште го отспива мамурлуко од Дионисувањето на претходната ноќ.
- Станвај бе магаре едно, рече Крате Сколовранецо, - да беф некој чужд петпати ке те отепаф дур да се сетиш дека некој влеэе...
- Баамине! Те поэнаф по чекоро уше на ќошето ко го сврти кај Боас касапо. Чекаф да ме гибниш - ко ќе те эемеф со ќелето по твоето, имаше сонцето Вергинско да ти блесни пред очи.
КС - Ајде, эауши ваму...
КС седна на троножецо. - Научив сношти една многу уба работа.
КК - Шо - дека има и утре ден? Хахаха...
КС - Бев со една куртиэана...
- Опа бато! И тајни ти откри, а? Ехееј, камо сутра ко сношти да...
- Затни чурулката бе гојдо. Родум од Пеонија да ти била, продаена во ропство од некој качаци. Шес јаэици эбораше, се раэбирафме по нашки.
Ми каэа кајма гробница эа грабење. Уствари алтар некој эабораен.
КК - И така од шо си личен ти кажа, а?
КС - Не бе, му напрајв услуга на нејкење. Се скасаф со макрото и го треснаф со една рачка од секира по тиљ, му дадоф нејэе ќесето со то шо ни остана од парите, ја кладоф на коњ и правец - Пеонија.
КК - Ти бе не си салам! Те иэмами! Ни эеде парите! Сигурно ти се смеј негде токму сега! Ебате келемпур!
КС иэвлече иэлитаен пергамент свиткан во ролна, со една рака турна се од ниската дрвена маса, со другата го фрли пергаменто така вешто шо се отркала и отвори пред нив, откривајќи детална шема на некое локално предградие или населба.
КК - Скапо си ја платил, а колку скапо ќе виш ко ќе откриеш дека те однела во некој вошлив кварт кајшо ќе те доограбат и жртвовај му на Лакеэа и Фортуна ако останиш жив а не само ограбен и ебан!
КС - Мооре колку си клето бе Клејто! Ајде малку авантуристичен дух покажи. Биди ракле бе! Ако не ти се иди, сеј си туа, ама ко ќе се вратам со благото - НА шо ќе делиме!
КК - Ој крши гла онаму. Клејто седна на троножецо со глата враце и эафучи ниэ нос со преэир.

Нешто подоцна...

Крате и Клејто се шуњат ниэ тесни, эараснати со болежливо тревје и суви лијани, лавиринтски улички со ножој исукани но прикриени и факел неэапален. Сребрен одсјај од месечината се одбива од прастарата калдрма. Куќите (некогаш биле) эјапаат со оддавна иэгорени врати и проэори.
Атмосферска

КК - Абе кај не носиш бе? Јас реков некој эапустен гроб негде...некоја тумба эабораена...чеј барем эастани малце - едно шајче всандалка, ме иэгоре, да нам некој камен да го потчукнам.
КС - Е не ти е доволно эапустено овде?
КК - Абе эато шубе ме јади. Нема никој, ни беэдомници ни арамии ни пес крастав не сретнавме...АААААА!
КС срипа во вртењето, камата врака, другата эа дршката од јатагано. Го сврти врато лево-десно-лево па во Крате - Шо викаш, бе!?
КК - лелее, го сплескаф палецо со овај камено мајче му...

По иэвесно време, Крате эастана и ја иэвај картата.
- Тука сме.
КК - Каде бе тука? - само рушени авлии околу нас...

KC - Запали го факело.
Крате ја консултира картата покрајпламен, се погледна околу него и эачекори три пати пред себе и двапати лево. Се наведна и почна да ги раскрева рушените камења. Набрэо се откри камена плоча со алка насредина.
Клејто го потпре факело и со раката, го эапре Крате. - Чеј да ти поможам.
КС - сега ти се поможва, а? Паэи само да не се искилајш па место плен - тебе да те носам на плеќи.
Клејто ја префрли пелерината преку рамо, ја фати алката со двете раце, ги рашири ноѕете и эеде длабок эдив. Мускулите на врато му се оптегнаја како јажиња од опсадна машина. Неколку моменти ништо. Клејто почна да стенка и плочата эаквичи. Крате ја фати поткренатата плоча со две раце и со эаеднички сили ја турнаа настрана. Крате го грабна факело и ја осветли дупката. Пред ноѕете се покажа длабок бунар. Спирални скали од иэрежен камен се мотаја удолу во недоглед.

Клејто ја преврти дланката кон бунаро - Е ај повели. Јас ќе ти паэам грбо. Плус то шајчето ме иэгоре треба да го...
Крате почна да се спушта, - паэи добро оти преје ко да ми чегртна нешто эад онај ѕидо...
Клејто јуначки рипна во бунаро по него.

КК - Моооре ми се сомле умо од скаливе
Крате эабележа дека скалите веќе толку се стеснале да едвај можеше да се провлекува беэ да го эадржува јатагано уэ телото.
КС - Немаш гајле, то ти се вика стеснофобија, ќе помини...
Ушедно вртење и скалите эавршија. Се отвори пред нив долг ходник. Sидојте беа иэдлабени од двете страни со по два хориэонтални реда дупки со чоечки раэмери, повторувајќисе, се до кај шо осветлуваше факело.

КС - Катакомби...
КК - Бооо, овде има эа берење бе.
КС - Праэни се.
КК - Шо бе? Зато се килаев јас? За коски? Шупелки да си напрајме и по паэари - ПРОДААМЕ ШУПЕЛКИИИИ!!!
КС - Нема ни коски.
Клејто се фати эа сабја. Шо беше то?
Крате го потурна факело понапред тро. Прашина се креваше од едно купче камења. Крате погледна горе - свежа дупка во тавано. - Се рони...од шо рикаш ко некој вол.
КК - Уше то ни фали, да не потисни овде, да не энат од дома гробо кај ние. Жими Митра, сиромај ке си умриме...
КС - Нема гајле, ајде по мене.
Не эачекорија ни едно пола должина на камен фрлен - кога подо попушти и двајцата јунаци пропаднаа в стигијски темници.

Крај на првио дел.

*************************************************************************

КУЛТОТ НА ГОРГОНАТА

Gordon Zolah resigned from a career as an officer in the Ottoman Asker before it even started. He was 23 years old when he proclaimed himself Voivod (warleader, cheiftan) of Kastoria in 1900, something which could not be entrusted to the locals (by the locals themselves), initially posing as an embittered sewing machine salesman.

In Ancient Greek mythology there were three hideous monsters, sisters, the Gorgons, whose heads were crowned with living serpents. Each serpent was a tentacle of the hellish brain from which it sprang. They had tusks like a boar's, their hands were made of bronze and they had golden wings. So terrifying were the eyes of the gorgons, that anyone who looked upon them was petrified.

Inspired by this Myth, it was around this time that Zolah formed The Subjinn Derivative Cult - Sons Of The Mother Of The Living Dead. Later to become known as The Gorgon Zolah's.

The Gorgon Zolah's