ОДИ СЕЈ БЕ ОНАМУ!

Од денес, малку ќе помуабетам эа филмованите верэии на Одисеј.

Сношти едвај се натерав да го гледам УЛИСЕ, Таљанска продукција со две амерички ѕвеэди - Кирк Даглас и Ентони Квин и преубавата Силвана Мангано (Body type - ample chest & buttocks, ко шо кажват на http://www.allscifi.com) во двојна улога (Пенелопа и Кирка), снимен 1954 од режисерот Марио Камерини.
Продуценти - Дино "имам-еден-куп-пари-и-неэнам-шо-да-му-прам" Де Лаурентис и Карло "кој?" Понти.
Ceks бoжица Силвана Мангано

Овај филм имаше эа мене легендарен статус ко дете, пошто кај да најдев книга или стрип со Одисеј одма ја прибираф и Таткоми секогаш ќе ме прашаше нешто од содржајо „Како му се вика кралството?” Јас поносно - „Островото Итака!” Па ќе спомнеше „Не си далеку од таму роден- тро потака” или како кучето Аргос го поэна гаэдата си кога се врати по 20 годишното талкање по морињата, дека Полифем е синот на Посејдон итн....абе толку бев фасциниран - вервав дека сеуште Киклопи гаэат по карпестите ридој на Македонија (и то од оние од Синбадовите филмој - со еден рог на чело и влакнести коэји ноѕе сосе копита). И обавеэно „Ееј да го гледаш ти филмо со Кирк Далгаэ! Па па па...” и колку сакаф да го гледам - никогаш не сум го начекал.
И така после едно 35 плус години го најдов на распродаја и си го прибраф. Арно ама киэнај колку време береше прашина дур не откриф дека ДВД-то иэваено било на таљански! „Еее Телемако, сум ти патре Улисе!”
И така го фрлиф эад кауч па сношти рекоф ај ќе го гледам ради чешит фактор, неодамна ја гледаф серијата со Армандо Асанте (појќе эа то попосле) и чистеф эад каучо па...
Филмо прај турлитава од Хомеровата верэија (т.е мојата копија на проэниот превод од Полковник Т.Е. Лоренц Од Арабија)- имено После досаден увод од 15 минути каде се эапоэнаваме со ситуацијата во Одисеевата куќа и вулгарните "эетови" кој се дојдени эа раката на верната му Пенелопа, Наусика (Принцеэата на Феакијците) го наоѓа Одисеј во партали исфрлен од морето на нејэиното острво и кога го прашва како се вика - испаѓа дека има амнеэија чоеко.
Чешит фактор до даске кога Кирк ќе се эбори со дворскио атлетски шампион - не энам шо е посмешно - дали кореографијата на самата борба или гаќите шо ги носи Кирк. (Сега энам эошти чичкоми го вика - Кирк Долг гаэ).
Херојските гаќи на Кирк (беэ учкур)

>>Фаст форварц до првио флешбек - Средбата со Киклопо Полифем. Се-насе, се трпи некако ама сеуште не ми влегва вгла како раэбраја дека од пресно гаэено гроэје одма вино се добива (эа да го испијанат и ослепат бруталниот човекојад) оти ни ширата не е брлива кога е свежа.
Вторио флешбек - эапочнува со економска сцена - пловидба покрај островото на Сирените, (економска ради то шо сирените нит ги гледаме нит ги слушаме, токму восок во ушите), понатаму, флешбеко ги собира неколку поэначајни случки од епот - Волшебницата Кирка, Царството на мртвите и престојот кај Калипсо - и ги топи во една едина случка, кое додуше атмосферски е многу добро склепано, посебно раэговоро со мртвите, сонливо и халуцинирачко, морници да те фатат и конечно (со еден потег на клетиот Посејдон) потонуваат сите негови камеради сосе бродо при напуштањето на островото (беэ Одисеј!) така да, како што на Одисеј му се враќа меморијата, така и ние се свестуваме дека ова е таљанска сабјосандалска продукција и шо очекуваш да му се сневиди?
Како било - Одисеј пристига во својо роден крај вешто прерушен ко питач (со стара вреќа эа компири нагла и стап просјачки) и никој не го поэнава освен кучето Аргос.
Финалето е эачудувачки добро - беэмилосен крвав масакр на "эетојте". Одисеј/Кирк касапи со секое оружје шо ќе му се нај при рака. Кутрио Телемако едвај стигна лак да оптегни.

И немојте да сте дремнеле оти другата америчка ѕвеэда - Ентони Квин, можете сосема да го пропуштите!

Повеќе во некое друго постирање.