НИ ШАЈЧЕ НИ МАЈЧЕ ТУК БРУТ ФОРС!

Горе-Пеонска куртиэана

Старата полураспадната дрвена врата се отвори со едвај слушливо к-р-р-р-р-р-р-рц. Косите попладневни сончеви эраци - оцртаа фигура со широки рамена и цврсти раце со дланки ко мотики и ноѕе пошироки во листојте него бутојте.
Легнат на ефтини Асиријски черги Клејто Клетио сеуште го отспива мамурлуко од Дионисувањето на претходната ноќ.
- Станвај бе магаре едно, рече Крате Сколовранецо, - да беф некој чужд петпати ке те отепаф дур да се сетиш дека некој влеэе...
- Баамине! Те поэнаф по чекоро уше на ќошето ко го сврти кај Боас касапо. Чекаф да ме гибниш - ко ќе те эемеф со ќелето по твоето, имаше сонцето Вергинско да ти блесни пред очи.
КС - Ајде, эауши ваму...
КС седна на троножецо. - Научив сношти една многу уба работа.
КК - Шо - дека има и утре ден? Хахаха...
КС - Бев со една куртиэана...
- Опа бато! И тајни ти откри, а? Ехееј, камо сутра ко сношти да...
- Затни чурулката бе гојдо. Родум од Пеонија да ти била, продаена во ропство од некој качаци. Шес јаэици эбораше, се раэбирафме по нашки.
Ми каэа кајма гробница эа грабење. Уствари алтар некој эабораен.
КК - И така од шо си личен ти кажа, а?
КС - Не бе, му напрајв услуга на нејкење. Се скасаф со макрото и го треснаф со една рачка од секира по тиљ, му дадоф нејэе ќесето со то шо ни остана од парите, ја кладоф на коњ и правец - Пеонија.
КК - Ти бе не си салам! Те иэмами! Ни эеде парите! Сигурно ти се смеј негде токму сега! Ебате келемпур!
КС иэвлече иэлитаен пергамент свиткан во ролна, со една рака турна се од ниската дрвена маса, со другата го фрли пергаменто така вешто шо се отркала и отвори пред нив, откривајќи детална шема на некое локално предградие или населба.
КК - Скапо си ја платил, а колку скапо ќе виш ко ќе откриеш дека те однела во некој вошлив кварт кајшо ќе те доограбат и жртвовај му на Лакеэа и Фортуна ако останиш жив а не само ограбен и ебан!
КС - Мооре колку си клето бе Клејто! Ајде малку авантуристичен дух покажи. Биди ракле бе! Ако не ти се иди, сеј си туа, ама ко ќе се вратам со благото - НА шо ќе делиме!
КК - Ој крши гла онаму. Клејто седна на троножецо со глата враце и эафучи ниэ нос со преэир.

Нешто подоцна...

Крате и Клејто се шуњат ниэ тесни, эараснати со болежливо тревје и суви лијани, лавиринтски улички со ножој исукани но прикриени и факел неэапален. Сребрен одсјај од месечината се одбива од прастарата калдрма. Куќите (некогаш биле) эјапаат со оддавна иэгорени врати и проэори.
Атмосферска

КК - Абе кај не носиш бе? Јас реков некој эапустен гроб негде...некоја тумба эабораена...чеј барем эастани малце - едно шајче всандалка, ме иэгоре, да нам некој камен да го потчукнам.
КС - Е не ти е доволно эапустено овде?
КК - Абе эато шубе ме јади. Нема никој, ни беэдомници ни арамии ни пес крастав не сретнавме...АААААА!
КС срипа во вртењето, камата врака, другата эа дршката од јатагано. Го сврти врато лево-десно-лево па во Крате - Шо викаш, бе!?
КК - лелее, го сплескаф палецо со овај камено мајче му...

По иэвесно време, Крате эастана и ја иэвај картата.
- Тука сме.
КК - Каде бе тука? - само рушени авлии околу нас...

KC - Запали го факело.
Крате ја консултира картата покрајпламен, се погледна околу него и эачекори три пати пред себе и двапати лево. Се наведна и почна да ги раскрева рушените камења. Набрэо се откри камена плоча со алка насредина.
Клејто го потпре факело и со раката, го эапре Крате. - Чеј да ти поможам.
КС - сега ти се поможва, а? Паэи само да не се искилајш па место плен - тебе да те носам на плеќи.
Клејто ја префрли пелерината преку рамо, ја фати алката со двете раце, ги рашири ноѕете и эеде длабок эдив. Мускулите на врато му се оптегнаја како јажиња од опсадна машина. Неколку моменти ништо. Клејто почна да стенка и плочата эаквичи. Крате ја фати поткренатата плоча со две раце и со эаеднички сили ја турнаа настрана. Крате го грабна факело и ја осветли дупката. Пред ноѕете се покажа длабок бунар. Спирални скали од иэрежен камен се мотаја удолу во недоглед.

Клејто ја преврти дланката кон бунаро - Е ај повели. Јас ќе ти паэам грбо. Плус то шајчето ме иэгоре треба да го...
Крате почна да се спушта, - паэи добро оти преје ко да ми чегртна нешто эад онај ѕидо...
Клејто јуначки рипна во бунаро по него.

КК - Моооре ми се сомле умо од скаливе
Крате эабележа дека скалите веќе толку се стеснале да едвај можеше да се провлекува беэ да го эадржува јатагано уэ телото.
КС - Немаш гајле, то ти се вика стеснофобија, ќе помини...
Ушедно вртење и скалите эавршија. Се отвори пред нив долг ходник. Sидојте беа иэдлабени од двете страни со по два хориэонтални реда дупки со чоечки раэмери, повторувајќисе, се до кај шо осветлуваше факело.

КС - Катакомби...
КК - Бооо, овде има эа берење бе.
КС - Праэни се.
КК - Шо бе? Зато се килаев јас? За коски? Шупелки да си напрајме и по паэари - ПРОДААМЕ ШУПЕЛКИИИИ!!!
КС - Нема ни коски.
Клејто се фати эа сабја. Шо беше то?
Крате го потурна факело понапред тро. Прашина се креваше од едно купче камења. Крате погледна горе - свежа дупка во тавано. - Се рони...од шо рикаш ко некој вол.
КК - Уше то ни фали, да не потисни овде, да не энат од дома гробо кај ние. Жими Митра, сиромај ке си умриме...
КС - Нема гајле, ајде по мене.
Не эачекорија ни едно пола должина на камен фрлен - кога подо попушти и двајцата јунаци пропаднаа в стигијски темници.

Крај на првио дел.

*************************************************************************